Χαμογελάτε γιατί... χανόμαστε

Η αλήθεια είναι πως ζούμε σ’ έναν κόσμο που είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, είναι ένα απέραντο μπουρδέλο. Κάθε μέρα συμβαίνουν γύρω μας απίστευτα πράγματα. Σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και γύρω μας. Απλές καταστάσεις που σε κάνουν να αηδειάσεις, να νευριάσεις, να βρίσεις ακόμα και να πάρεις φόρα και να σπάσεις τα μούτρα του διπλανού σου. Κι άντε το κάνεις. Τι θα καταλάβεις; Απλώς θα εκτονοθείς σε κάποιο βαθμό και μετά από λίγο θα νιώσεις ότι και πριν. Θα αλλάξει κάτι; Αρχίδια... Χθες το βράδυ κατάλαβα πως ότι κι αν σου συμβαίνει, ότι κι αν έχεις περάσει την προηγούμενη μέρα ή και την ίδια ακόμη στη δουλειά και στο σπίτι σου, ένα χαμόγελο αρκεί να σε φέρει στα ίσια σου. Γύριζα χθες σπίτι μετά από μία ιδιαίτερα κουραστική μέρα και αρκετά πιεσμένος από τη δουλειά, αλλά κι από ένα κάρο μαλακίες που είχαν συμβεί το τελευταίο διάστημα και δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να φτάσω σπίτι, να κλείσω τηλέφωνα και μαλακίες και να αράξω να χαλαρώσω. Έλα, όμως που το ταξίδι της επιστροφής ήταν ένα ακόμη μαρτύριο. Σάββατο βράδυ στους δρόμους της θήνας, ότι χειρότερο. Όλοι έξω... Λες και δεν υπάρχει άλλη μέρα να βγεις για ποτό... Γκομένες ντυμένες σαν λατέρνες, θείτσες που γύριζαν ή πήγαιναν για χαρτιά και γενικώς όλες οι φιλές του ανθρώπου στο δρόμο. όλοι από ένα αυτοκίνητο και έξω... Άντε λοιπόν να φτάσεις σπίτι σου; Υπομονή... Μπορείς να κάνεις κάτι άλλο; όχι απλώς κάνεις υπομονή και κατεβάζεις... καντήλια!!! Για όλους και για όλα... Εκείνη την ώρα σου φταίνε όλα... Το φανάρι είναι κόκκινο και ετοιμάζεται να γίνει πράσινο. Έχεις βάλει ταχύτητα, μαρσάρεις ελαφρώς και περιμένεις τον... Γρηγόρη για να ξεκινήσεις. Μπροστά μου πετάγεται μια κοπέλα που θέλει να περάσει στην άλλη άκρη του δρόμου. Ανάβει το φανάρι και τόσο αριστερά όσο και δεξιά μου, τα αυτοκίνητα έχουν ξεκινήσει και ούτε εκκίνηση στη φόρμουλα 1 να κάναμε. Ο ένας πιο γρήγορα από τον άλλο. Εγώ ακίνητος με την κοπελιά μπροστά στο αυτοκίνητο. Το τι άκουσε δεν λέγεται. Γυρίζει το καημένο το κορίτσι μου σκάει ένα απίστευτο χαμόγελο για την υπομονή μου, γνωρίζοντας πως μέσα μου έβραζα και έριχνα... μπινελίκια και μένω... ΜΑΛΑΚΑΣ!!! Ένιωσα τόσο άσχημα, αλλά παράλληλα αυτό το χαμόγελο μου έφτιαξε τη διάθεση. Μου έσβησε όλη την κούραση, όλα τα νεύρα και το ξαναλέω μ’ έκανε να αισθανθώ μαλάκας. Κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να είσαι πάνω απ’ όλα ευδιάθετος και να βλέπεις τα πράγματα από την καλή τους πλευρά... Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι πιο ουσιαστικό και να προσφέρουμε το κάτι παραπάνω σε κάποιον δίπλα μας που μπορεί να έχει σημαντικότερα πρβλήματα από μας, τουλάχιστον ας χαμογελάμε!!! Είναι τόσο απλό, τόσο μικρό, αλλά τόσο πολύτιμο όσο δεν φαντάζεστε...

Γι’ αυτό χαμογελάτε γιατί χανόμαστε ΜΑΛΑΚΕΣ!!! Μόνο αυτό μας έμεινε, ας το εκμεταλλευτούμε!!!

Fuitακος