Μοχα ο τρελός, ο σοφός, ο τελειωμένος...

Είναι μερικές φορές που συμβαίνουν κάποια πράγματα και ξενερώνεις τρελά με τη ζωή σου. Και λες μέσα σου, γιατί να μην μπορεί οι γύρω μου να καταλάβουν τι νιώθω και τι πραγματικά θέλω να πω. Ποιος είμαι, πως σκέφτομαι, που πάω γαμώ την πουτάνα μου…
Πόσο λίγος είναι ο κόσμος γύρω σου. Πόσο λίγοι είναι αυτοί που σε καταλαβαίνουν;
Κι όλα αυτά για ποιο λόγο γαμώ την αγανάκτηση μου; Γιατί θα πρέπει να τα περνάμε αυτά;
Δεν βαριέσαι είπα… Μπήκα στο αμάξι έχοντας πιει ένα μπουκάλι τζακ και έβαλα μουσική. Πόσες φορές είπατε μέσα σας θα το σπάσω το μπουρδέλο να δεν βρω ένα κομμάτι που πραγματικά θέλω να ακούσω τώρα; Και το βρήκα με την πρώτη… ΜΟΧΑ…. Παύλος Παυλίδης… Το άκουσα τελευταία φορά στις διακοπές στο Λιώνα στη Νάξο φέτος το καλοκαίρι. Παρέα με τον Γιάννη (αδερφός μου) και τον Πάνο (μόνιμος κάτοικος Λιώνα). Εκεί μπροστά στο μπαλκόνι του σπιτιού του. Και το άκουσα σήμερα… Αυτό ήθελα να ακούσω τίποτα άλλο…
Και γύρισα σπίτι το έβαλα να το ακούσω πάλι, έβαλα ένα ουίσκι ακόμα και λογικά με πήρε ο ύπνος…



Μόχα ο τρελός, ο σοφός, ο τελειωμένος…
Μόχα αυτός που τραγουδάει ευτυχισμένος…

fuitakos