ΩΡΑΙΑ Η ΑΘΗΝΑ, ΑΛΛΑ… ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ

Όσον κι αν προσπάθησα να μπω και πάλι στην πραγματικότητα της Αθήνας μετά την επιστροφή μου στην πρωτεύουσα δεν τα κατάφερα. Όταν είσαι τέσσερις μέρες παρέα με φίλους ακούγοντας ήχους χάλκινους, χορεύοντας και πίνοντας μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και πριν ξαπλώσεις για ύπνο περνάς μια βόλτα από τον ΑΧΙΛΛΕΑ με τις μπουγάτσες, τότε τι να περιμένεις μετά, όταν επιστρέφεις και πάλι στην καθημερινότητα. Δεν λέω, ωραία η Αθήνα, ωραία τα γούστα της πρωτεύουσας, πολλές οι ευκαιρίες για δουλειά, αλλά όλο αυτό που ζει κανείς όταν επιστρέφει στα πάτρια εδάφη έστω και για διακοπές συγκρίνεται; Όλοι κράζουμε τα Γρεβενά, όλοι λέμε πότε θα φύγουμε να ηρεμίσουμε και να περάσουμε καλά, μακριά από τα σχόλια και τα κουτσομπολιά του κάθε κομπλεξικού, αλλά όταν μείνεις για αρκετό καιρό μακριά από τον τόπο που μεγάλωσες και πέρασες απίστευτα ωραίες στιγμές της ζωής σου, κάνεις σαν τρελός να επιστρέψεις. Και στο βάθος του μυαλού μας όλοι θέλουμε κάποια στιγμή να γυρίσουμε στο χωριό μας. Κι ας αγαπάμε την ΑΘΗΝΑ, ή τη Θεσσαλονίκη, ή την Πάτρα ή το Ηράκλειο ή τα Χανιά ή οποιαδήποτε άλλη πόλη αντίστοιχα. Αδέρφια, η πατρίδα δεν συγκρίνεται με τίποτα. Κι αυτό το καταλαβαίνεις σε καταστάσεις οι οποίες προβάλουν προς τον έξω κόσμο το τι μπορεί να προσφέρει αυτή η πόλη…
Άντε να λύσουμε να ξεκινήσουμε, δεν τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ… Να ξεκινήσουμε και να μεθύσουμε να τους ξεχάσουμε όλους εδώ…