fuitakos@gmail.com: October 2010

Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο σε όσους και όσα με αυτά που κάνουν μας τσιτώνουν τα νεύρα, μας εκνευρίζουν αφάνταστα και μας αναγκάζουν να...βράζουμε από θυμό!

Αφιερωμένο λοιπόν το παρακάτω κείμενο:

Σε όσους δεν έχουν λεφτά να κωλοφτιάξουν αµάξι αλλά παρόλα αυτά προσπαθούν: Είναι που είναι αυτή η ασχολία για τον πούτσο. Τουλάχιστον κάντο σε αµάξι που να αξίζει την αναßάθµιση. Αν σ' αφήναµε, εσύ θα 'ßαζες ζάντες και στην τοστιέρα σου! Ή κάνεις κάτι ολοκληρωµένα ή δεν το κάνεις καθόλου. Και όχι, το Σταρλετάκι των 900 κυßικών της µαµάς µε τα µπλε φωτάκια στα µπεκ των υαλοκαθαριστήρων ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΩΛΟΦΤΙΑΓΜΕΝΟ!

Σε όσους δεν ξεκολλάνε το διάφανο αυτοκολλητάκι απ' την οθόνη καινούργιου κινητού: Αν ο κατασκευαστής δεν ήθελε να το ßγάλεις, το αυτοκόλλητο δε θα είχε αυτή την ακρούλα που ξέχει λίγο! Στην ίδια κατηγορία ανήκουν αυτοί που δεν ßγάζουν τελείως το χρυσόχαρτο απ' το ßούτυρο. Δεν είναι δεύτερο προστατευτικό καπάκι! Είναι µια αηδία που όσο την κρατάς, τόσο πασαλείφεται µε ßούτυρο και µου κόßει την όρεξη!

Σε όσους έχουν hands-free και µιλάνε κρατώντας το κινητό στο ύψος του στήθους µε το ένα χέρι και το µικρόφωνο του hands free κοντά στο στόµα µε το άλλο χέρι: Για να καταλάßω... µέχρι χθες χρησιµοποιούσες ένα µόνο χέρι για να µιλάς στο κινητό. Οπότε παίρνεις hands free για να µη χρησιµοποιείς κανένα. Και τελικά καταλήγεις να χρησιµοποιείς και τα δύο. ΟΚ. Λογικό.

Στις σκυλούδες που ακούνε Χατζηγιάννη και το θεωρούν ροκ ξεκάρφωµα: Α, ναι! Κι ο Κοργιαλάς είναι γκοθάς, σωστά; Δεν ξεγελάς κανέναν Γωγώ, Φωφώ, Ζωζώ. Λυπάµαι.

Σ' αυτούς που το τηλεκοντρόλ το λένε «κοµπιούτερ»: Το κοµπιούτερ είναι ή ο υπολογιστής ή το κοµπιουτεράκι τσέπης ή αυτό που έχουνε στη ΝΑΣΑ και πιάνει 3 δωµάτια. Αν αλλάζεις κανάλι µε ένα απ' τα παραπάνω, πες µου κι εµένα πώς το κάνεις.

Σε όσους έχουν στο αµάξι µούφα ηχοσύστηµα και παρόλα αυτά το παίζουν στη διαπασών: Τα µαµίσια ηχεία που έχεις φτιαχτήκαν για να παίζουν Μελωδία FM, όχι σαϊκεντέλικ! Από µια ένταση και πάνω ψαλιδίζουν τον ήχο, οπότε ούτε εσύ ακούς τίποτα, ούτε εµείς. Δε σπας αυτιά, σπας αρχίδια! Χαµήλωσέ το.

Σ' αυτούς που αντί για «καρτούν» ή «παιδικά» λένε «µίκι µάους»: Όποιον ξανακούσω να λέει «ο µικρός ßλέπει µίκι µάους» ή «Σάßßατο πρωί το Σταρ ßάζει µίκι µάους» και είναι κάτω των 70, οπότε ΞΕΡΕΙ ότι ßγήκαν κι άλλα καρτούν µετά το Μίκι Μάους, θα τον καρφώσω στο µήλο του Αδάµ µε µπετόßεργα!

Στους παπάρες που τους ζητάς να σε ßγάλουν µια φωτογραφία και σε κοιτάνε σα να τους ζήτησες να εξουδετερώσουν ßόµßα: «Ποιο πατάαααωωωωωωωωω;». Πατάς το κουµπί που δεν έχει αλλάξει ΠΟΤΕ θέση από τότε που εφευρέθηκε η φωτογραφία! ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ! Άχρηστε! Να αγοράζεις κινητό µε 3 κάµερες πάνω ξέρεις όµως. Μπούρτζο µαλάκα στρουγκανόßλαχε!

Στους κωλο-σπασίκλες που πέρασαν πρώτοι Ιατρική και λένε ότι δε διάßαζαν συνέχεια: Κλασικά, συνέντευξη στις ειδήσεις: «Διάßαζα, αλλά έßγαινα κι έξω.». Ναι, έßγaινες. Έßγαινες απ' το δωµάτιο να δώσεις στη µάνα σου τον κουßά µε τα σκατά για να στον αδειάσει.

Σε όσους ψάχνουν τα κανάλια ένα-ένα και χρησιµοποιούν τα κουµπιά µε τα νούµερα αντί για το πάνω-κάτω: Κλασική µάνα µου: 1, 12, 2, 23, 3, 34, 4. Οπότε κάθοµαι εγώ δίπλα και ßλέπω: ΕΤ1, Extra 3, ET2, Τηλεφώς, Mega, Blue Sky, ΑΝΤ1, TV Magic. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Στους µπαϊσέξουαλ: Στρέιτ εντάξει. Γκέι εντάξει. Αλλά µπάι όχι! Δεν είσαι αναποφάσιστος, είσαι πλεονέκτης και ποζεράς. Διάλεξε τρύπα και µείνε σ' αυτή! Αλλιώς άντε γαµήσου. Ή άντε γάµα. Δεν ξέρω, µπερδεύτηκα.

Στους φίλους που κάνουν «δικιά τους» περίπλοκη χειραψία: Δεν έχουµε 1992! Ο Tupac πέθανε, ο Biggie πέθανε κι εσύ είσαι λευκός! Δεν έχεις καµιά σύνδεση µ' αυτήν την κουλτούρα. Είναι σα να ßγαίνεις έξω ντυµένος πειρατής. ΑΑΑΡΡΡ!

Σ' αυτούς που κόßουν το ßούτυρο κάθετα και δεν το ξύνουν παράλληλα στην επιφάνεια: Δεν είναι παγωτό. Είναι ßούτυρο! Κι εσύ είσαι σιχαµένος.

Στους τύπους που κάνουν µηνύσεις για ψυχική οδύνη: Ξαφνικά γεµίσαµε από «Αλέξης Κούγιας» wannabes! Δεν γουστάρεις κάτι που σου συνέßη και δεν έχεις να προσάψεις τίποτα σε κανέναν; Τσουπ! Ψυχική οδύνη! Επειδή οι γονείς σου ήταν κλασικοί Έλληνες µαλάκες και σου έκαναν όλα τα χατίρια, δε σηµαίνει θα κάνουµε το ίδιο κι εµείς! Είσαι ενήλικας. Φτύσε επιτέλους το µαστάρι της µάνας σου και µάθε να δέχεσαι καµιά προσßολή που και που. Κατά 99% την αξίζεις. (ΥΓ: σε παρακαλώ, µη µου κάνεις µήνυση!)

Σε όσους σηκώνουν το γιακά του Λακόστ: Ο µόνος που το 'κανε πριν γίνει µόδα ήταν ο Κόµης Δράκουλας και όλοι ξέρουµε πως κατέληξε αυτή η ιστορία.

Στους φανατικούς µη-καπνιστές: Ναι, ßρωµάει, όλοι το ξέρουµε. Αν πιστεύεις όµως ότι θα πεθάνεις από «παθητική» έκθεση σε καπνό, κοίτα λίγο καλύτερα τον κόσµο που ζεις και ßγάλε το σκασµό! Πλέον υπάρχουν και µαλάκες που κάνουν ότι ßήχουν δίπλα σε καπνιστές στην πλατεία Οµονοίας! ΟΚ! Μισό λεπτό να το σßήσω µέσα σ' αυτήν την κουράδα άστεγου εδώ δίπλα. Αρκετά χάλασε το τσιγάρο µου την ευαίσθητη φυσική ισορροπία του κέντρου της Αθήνας.

Σ' αυτούς που σου περιγράφουν κάθε τηλεφωνική συνοµιλία που έχουν, κάνοντας το ακουστικό µε το χέρι τους: Η κλασική µαλακία µε τον αντίχειρα και το µικρό δαχτυλάκι. Και µάλιστα όταν λένε ότι το 'κλεισαν, κατεßάζουν και το χέρι τους! Ξέρουµε πως λειτουργεί το τηλέφωνο µίµε!

Στις γκόµενες που φοράνε κολλητό παντελόνι µε κιλότα από µέσα, αντί για στριγκ: Βρε καλή µου. Βρε χρυσή µου. Μια χαρά κώλο έχεις. ΓΙΑΤΙ µας αναγκάζεις να ßλέπουµε ένα πράµα που ξέχει δεξιά και αριστερά απ' τα δυο λάστιχα του περιοδόßρακου;

Σε όσους δεν πετάνε τίποτα. Ποτέ: Όταν συγυρίζεις το γραφείο σου και δεν πετάς σαßούρα, κι απλά της αλλάζεις θέση, είσαι ψυχωτικός! Υπάρχουν πράγµατα που αντικειµενικά είναι άχρηστα. Ο τσαλακωµένος έλεγχος της 2ας δηµοτικού που στοιχειώνει τα συρτάρια σου εδώ και 28 χρόνια ΔΕ ΘΑ ΣΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΠΟΤΕ! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον!

Στα ζευγάρια που στέλνουν ευχετήριες κάρτες µε φωτογραφίες των παιδιών τους: Φωτογραφίες που ποτέ δε ζήτησα και ποτέ δεν κρατάω. Και από πίσω γράφουν και πληροφορίες: «Η Νεκταρία έκλεισε τα 8 φέτος». Στον πούτσο µου λουλούδια και γύρω γύρω µέλισσες! Δε µε νοιάζει πόσο είναι η Νεκταρία! Βυζιά έßγαλε; Όταν µου στείλεις τα ßυζιά της Νεκταρίας, θα 'χω καλά Χριστούγεννα ΚΑΙ καλή χρονιά!

Στους δισεκατοµµυριούχους που γυρνάνε τον κόσµο µε αερόστατα: Τι σκατά; 1850 έχουµε; Πάρε το αεροπλάνο όπως όλος ο κόσµος, µαλάκα αλαζόνα! Κανείς δε νοιάζεται για έναν πλούσιο κατακαργιόλη που ßαριέται τη ζωή του! Ελπίζω στο επόµενο ταξίδι να σου χτυπήσει το αερόστατο κεραυνός! Και να γυρνάει στον αέρα σα σκασµένο µπαλόνι κάνοντας «ΠΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ!». Να ένα διαφηµιστικό stunt που θα κάτσω να δω!

Στις γκόµενες που ßάζουν σκούρο lip-liner: Μακράν η χειρότερη µαλακία που έχει ßγάλει ο κόσµος της µόδας. Κοπελιά, µπορεί να το θεωρείς σέξι, αλλά κάνει τα χείλη σου να µοιάζουν µε κωλοτρυπίδα!

Στους καλλιτέχνες µε ένα όνοµα: Νίνο, Νίνο,Σαµπρίνα. Αν δε ßρεις ένα επώνυµο µέσα στις επόµενες 2 µέρες θα σου ßγάλω τα µάτια! Δε φτάνει που η µουσική τους είναι για το ßόθρο. Χωρίς επώνυµο δε µπορώ να ßρω και που µένουν για να ßάλω τη ßόµßα!

Στους ταχυδακτυλουργούς που εξαφανίζουν πράµατα και δε σου λένε πως το κάνουν: Το ότι δεν ξέρουµε το τέχνασµα που χρησιµοποιείς, δε σηµαίνει πως αυτόµατα υποθέτουµε ότι ήταν µάγια! Αν ήταν µάγια, δε θα χρησιµοποιούσες τη µαύρη κουρτίνα πριν το εξαφανίσεις. Απλά λύσε µας την απορία και πήγαινε ßρες κανονική δουλειά. Α! Και σταµάτα να ντύνεσαι σα γκέι ταυροµάχος!

Σ' αυτούς που για nickname στο MSN, στο Counter Strike κλπ ßάζουν ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ!: Φίλε! Το nickname έχει ένα σκοπό µόνο: να σε ξεχωρίζω απ' τους υπόλοιπους. Δε θέλω να ξέρω: ούτε πόσο αγαπάς τη γκόµενά σου, ούτε το emo στιχάκι που άλλαξε τη ζωή σου αυτή την εßδοµάδα, ούτε την ηλίθια ατάκα που σκέφτηκες χθες το ßράδυ όταν ßάραγες µαλακία!

Σε όσους ξέρουν τα κάλαντα µετά το «.και ποιητής των όλων»: Δε µπορώ να το προσδιορίσω ακριßώς, αλλά υπάρχει κάτι το πολύ αρρωστηµένο στις οικογένειες που µαθαίνουν στα παιδιά τους ολόκληρο το τραγούδι.

Χαίρετε...

Πηγή: http://faeenamalaka.blogspot.com/ (εξαιρετικό blog)

fuitakos

Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά. Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Ρίτα σ' ένα κόσμο από σίδερο κι ατσάλι, βρες μου ένα τρόπο να μη ντρέπομαι να ζήσω, Ρίτα μου 'χουν βάλει δυναμίτη στο κεφάλι, Ρίτα μην πεθαίνεις μη μ' αφήνεις να σ' αφήσω. Η Ρίτα αλλάζει τώρα πια δεν την τρομάζει, η νύχτα τα φώτα όχι πια, όχι όπως πρώτα. Η Ρίτα το ξέρει, ακονίζει το μαχαίρι…
Ακούω τις θάλασσες και τα ποτάμια σου, ακούω το γέλιο, ακούω το κλάμα σου. Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου, τις πολιτείες και τους ανθρώπους που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου. Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα. Ακούω την Αγάπη ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου.
Τον πρώτο χρόνο ήμουνα άγιο παιδί στρωμένο το δεύτερο με γέλασε μια πλάνα αγκαλιά. Τον τρίτο ξημερώθηκα σε άγνωστα κρεβάτια τον τέταρτο τους φίλους μου αποχαιρέτησα. Στην κολυμπήθρα ρίξανε νερό αλκοολούχο και τ' όνομα που μού 'δωσαν ήταν χαμένο ρούχο.
Η σκέψη που παραμιλά και λέει τα όνειρα σου ανάσα είναι καυτερή και στέπα του Καυκάσου. Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει.
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω, κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω, 'κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις, ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις, κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις, μην θαρρείς πως με ταράζεις, γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν, για το χαμένο μου αγώνα, που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'.
Αν μας αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα. Με κοιτάς σε κοιτώ και μελαγχολείς, ο καιρός πολύς, μ' αγαπάς σ' αγαπώ.
Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα…
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό, θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω…