ΒΡΗΚΑΜΕ ΤΗ… ΧΑΡΑ ΜΑΣ? μπα δε νομίζω...

Έγινε κι αυτό… Μετά από αρκετό καιρό θυμηθήκαμε και πάλι τι θα πει Κυριακή, χωρίς δουλειά, χωρίς άγχος μακριά από την κάθε μαλακία της καθημερινότητας. Αρχικά πίστεψα πως ολόκληρη η μέρα θα περάσει κάτω από το πάπλωμα, αλλά το μεγάλο λάθος να μην κλείσει το κινητό μου ήρθε σαν ξυπνητήρι λίγο πριν τα παιχνίδια των 3.00. Ναι , καλά καταλάβατε, για στοίχημα μιλάω. Έσπασαν τα τηλέφωνα για κανένα ματσάκι και μαζί και τα νεύρα μου…
«Δεν έχω δει τίποτα, δεν έμαθα τίποτα, δεν θα δω τίποτα», ήταν η απάντηση μου κι εκεί τέλειωσαν όλα.
Δύο περιποιημένα εσπρεσάκια στο «ΚΟΥΚΙ» κάτω από τον καυτό ήλιο (ξέρω ότι δεν κάνει καλό αυτή η μαλακία, αλλά δεν βαριέσαι, το πρώτο ή το τελευταίο είναι που κάνουμε και δεν είναι καλό) ήταν το καλύτερο ξεκίνημα της ημέρας (τι μέρα δηλαδή, που είχε πάει 2.00 η ώρα).
Η ψυχολογία λίγο πολύ στα ίδια επίπεδα και χειρότερα θα έλεγα, καθώς δεν άλλαξε και κάτι ριζικά σε σχέση με τις προηγούμενες ημέρες. Τα δύο εσπρεσάκια διαδέχτηκε μία κούπα γαλλικού καφέ στον «μικρόκοσμο» όπου βρήκαμε τη… χαρά μας.
Παρέα με καλούς φίλους (Ανδρέας, Ορέστης (σόρρυ, Πασχάλης), Χαρά) το απόγευμα κύλησε στα ίδια ευχάριστα επίπεδα. Πάνω στην κουβέντα μάλιστα δώσαμε τα… χέρια και οριστικοποιήθηκε η ημερομηνία για το πάρτι του fuitakoy στο Μικρόκοσμο μετά το Πάσχα. Περισσότερα θα μάθετε τις επόμενες ημέρες.
Παρά την πολύ ευχάριστη παρέα το μυαλό μας όμως στα ίδια. Εκεί κολλημένο σε διάφορα των τελευταίων ημερών…
Ένα κιλό παϊδάκια στον «Καλύβα» ήταν η ιδανική συνέχεια λίγο πριν τη σέντρα στο ντέρμπι Άρης – Ηρακλής. «Δεν ξεχνώ…».
«Άρη γερά και ρίξε τη γριά» ήταν σύνθημα που κυριαρχούσε στη μάχη με τα παϊδάκια. Έτσι και έγινε… Γκολ ο Πάολο Κόστα και οι γριές στη Β’ εθνική. Έτσι για να μάθουν κι αυτοί τι θα πει Καλαμάτα, Βέροια, Καστοριά και οι υπόλοιπες επαρχιακές πόλεις. Άλλωστε το γνωρίζουν το ποίημα οι γριούλες καθώς η πρώτη φορά είναι που πονάει περισσότερο. Έτσι δεν λένε… Άρε πουτάνα μπάλα τι παιχνίδια παίζεις…
Η συνέχεια μας βρήκε και πάλι στο Μικρόκοσμο. Είπα κι εγώ να δω μια ταινία έτσι χαλαρός που ήμουν Κυριακάτικα και έπεσα πάνω στην «ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ». Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, δεν ξέρω τι βραβεία και τι κριτικές πήρε, αυτό που γνωρίζω σίγουρα, είναι πως μετά το διάλειμμα δεν μπήκα ξανά στην αίθουσα και συνέχισα τη βραδιά παρέα με τον Τζακ. Πολύ κόμπλεξ, πολύ μιζέρια, πολύ βρισίδι και πολύ ΚΑΤΑΝΤΙΑ. Ήμαρτον δηλαδή… Και στη φάση που είμαι μόνο για τέτοια ταινία δεν ήμουν… Δεν βαριέσαι…
Η βραδιά έκλεισε στο «ΚΟΥΚΙ» παρέα με Μπιλάρα, Μανώλη και Κανέλλο και φυσικά όπου γάμος και χαρά ο φίλος μας ο Τζάκ είναι παρών…
Το πρωί μας πήρε ο ύπνος και άλλη μία ημέρα γεμάτη νεύρα στους ρυθμούς του μπουρδέλου ξεκίνησε…
Που θα πάει θα την... παλέψουμε και σήμερα!
Καλή σας μέρα…