«Ξεχασμένος στο Νότο, γεννημένος αλλού...»

Μόνο με βράδια σαν το χθεσινό μπορεί να περάσει η κρίση που διανύω...

Μία ακόμη μέρα ατελίωτης δουλείας και... μαλακίας στο κεφάλι μας και αν το βράδυ δεν έκλεινε μ’ αυτόν τον τρόπο τίποτα δεν θα πήγαινε καλά σήμερα. Αντιθέτως η κρίση θα μεγάλωνε ακόμα περισσότερο. Αρχικά στο «ΚΟΥΚΙ» παρέα με «bilara» και «πανούλη» και στη συνέχεια... Μπαρούζ (το γράφω έτσι γιατί είμαι χωριάτης και δεν ξέρω να γράφω εγγλέζικα).

Μια απίστευτα ροκ βραδιά παρέα με «sevasmo», «πυργιώτη άσο», «φουρνιέ», «καράφλα» και τον «μπουρναζόβλαχο» με το άσπρο πεζό και τις άσπρες ζάντες (έφτασες 27 μαλάκα, ξύπνα). Όλο το βράδυ ήταν μια ζωγραφιά και ο... κοντός γάμαγε με τις μουσικές του.

Κάπου εκεί έπεσε η μεγάλα ατάκα κι ενώ χορεύαμε υπό τους ήχους των «Ξύλινων σπαθιών».

«Αδερφέ, το κομμάτι αυτό είναι γραμμένο για πάρτη σου», άκουσα ένα φιλαράκι να μου λέει, αλλά δεν κατάλαβα. Όταν όμως συνηδιτοποίησα τι άκριβως έλεγε ο στίχος κατάλαβα. «Ξεχασμένος στο νότο, γεννημένος αλλού»...

Εγώ θα το έλεγα αλλιώς. «Ξεχασμένος στο νότο, γεννημένος αλλού, αλλά παρέα με κολλητούς που σε κάνουν να τα ξεχάσεις όλα». Όταν λέω όλα εννοώ όλα όμως. Και το μπουρδέλο και τη δουλειά και τα προβλήματα, ΟΛΑ.

Το γεγονός πως η βραδιά έκλεισε μ' ένα πέρασμα από γνωστό σκυλάδικο της πόλης αποτελεί μια... κακή παρένθεση, αλλά η πιο γλυκιά πινελιά ήρθε από το ΤΖΑΝΤΕ και το εκπληκτικό κρουασάν σοκολάτας.

Το χθεσινό βράδυ ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΟ.

Να είμαστε καλά αδέρφια και να περνάμε πάντα τόσο όμορφα... Σας ευχαριστώ πολύ...

Καλή σας μερα...