Σα να μην πέρασε μια μέρα

Καλημέρα… Μετά από είκοσι περίπου ημέρες άλλαξε και λίγο η διάθεση μας. Κάναμε επιτέλους ένα βράδυ χωρίς να σκάσει το κεφάλι μας με όλα αυτά που με ταλαιπωρούν το τελευταίο διάστημα. Θέλω να πιστεύω πως έβαλα μια τάξη στη ζωή και στο μυαλό μου. Ο "sevasmos" μπορεί να καταλάβει τι εννοώ γιατί ξέρει κάτι παραπάνω. Αλλιώς τα περίμενα τα πράγματα αλλά ευτυχώς η κατάσταση βρήκε και πάλι το δρόμο της. Θέλω να πιστεύω, έτσι όπως ήταν παλιά και όπως φαίνεται ακόμα καλύτερα... Θα φανεί στην πορεία. Ο χρόνος θα το δείξει... Παρέα με το jack και με τις μουσικάρες του... κοντού που τα έσπαγε για μία ακόμη φορά πέρασα ένα υπέροχο βράδυ. Σημαντική κουβέντα, όμορφα συμπεράσματα, πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε άλλωστε... Όλα καλά πήγαν για όσους μπορεί να ανησυχούν... Και όπως είπε και ο Μάκης όταν κάποια στιγμή μας είδε... "Δεν υπάρχει αυτό ποτέ...". Είναι όπως λέει και το τραγούδι: "Σα να μην πέρασε μια μέρα..."

Και συνεχίζω λοιπόν τη βραδιά μου με μια βόλτα από εκεί όπου την προηγούμενη είχα αφήσει τα κομμάτια μου. Για την αρχιτεκτονική μιλάω, όπου πέρασα για να πω του Χρηστάρα τα... ευχάριστα. Και είμαι σίγουρος ότι χάρηκε... Πήρα μια εφημέριδα, όπως κάναμε πάντα άλλωστε και έφυγα παρέα με Νίκο και Κώστα για μάσα στο Ζήκου... Ένα πραγματικά ωραίο βράδυ έκλεισε το ίδιο όμορφα όπως ξεκίνησε...

ΥΓ: Και ρωτάω εγώ τώρα; Με μπίλιες παίζατε μικροί; Τους βόλους εννοώ για όσους δεν τους ξέρουν ως μπίλιες. Ξέρετε αυτό το παιχνίδι που ανοίγεις μια τρύπα στην άμμο και προσπαθείς να βάλεις τη μπίλια στην τρύπα. Απίστευτες στιγμές έχουμε περάσαμε με ατελείωτες ώρες
παίζοντας μπίλιες. Απ' ότι ξέρω λοιπόν τις μπίλιες τις ρίχναμε με τα χέρια για να χτυπήσει η μία την άλλη. Τώρα αν κάποιος την είδε... αλλιώς και είπε να χρησιμοποιήσει τη μπίλια αλλού (μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό) δεν μπορώ να κάνω κάτι γι' αυτό. Ίσως παρασύρθηκε από το ιντερνέτ... Λέτε να μυρίζει καλύτερα τώρα; Μπα δε νομίζω... Άσχετο, αλλά όποιος κατάλαβε κατάλαβε...

Καλημέρα σας...