Δεν διασύρεται μια χώρα από μία… βαριά ήττα

Δεν σας κρύβω πως αν έγραφα αυτό το κομμάτι ακριβώς μετά το παιχνίδι με την Τουρκία ίσως να ήταν πολύ χειρότερα αυτά που θα διατύπωνα μέσα σ’ αυτές τις λίγες λέξεις. Κάποιες φορές όμως και ειδικά μετά από τέτοιες καταστάσεις καλό θα είναι να περιμένεις, να κάνεις υπομονή και να δουλεύεις πολύ περισσότερο όλο αυτό που έζησες στο μυαλό σου πριν διατυπώσεις αυτό που πραγματικά νιώθεις και αισθάνεσαι. Αμέσως μετά το παιχνίδι έπιασα κι εγώ τον εαυτό μου να… ξεχνάει όλα αυτά που ζήσαμε στην Πορτογαλία και που θα παραμείνουν βαθιά χαραγμένα μέσα μου, χωρίς να αλλάξουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, ότι ήττες κι αν υποστεί αυτή η ομάδα. Το βράδυ, όμως όταν γύρισα σπίτι κατάλαβα πως είχα κάνει λάθος. Δεν χρειάζεται να είμαστε ή του ύψους ή του βάθους. Μερικές φορές υπάρχει και η μέση λύση, αλλά εμείς οι Έλληνες το έχουμε αυτό να είμαστε πάντα των άκρων… Όλοι έχουν ευθύνες, αλλά είμαι βέβαιος πως δεν υπάρχει κάποιος που να θέλει το κακό της εθνικής ομάδας. Αυτό είναι σίγουρο… Μίλησαν διάφοροι, ακούστηκαν πολλά, τρεις μέρες τώρα, ωστόσο εγώ θα σταθώ σε κάποιες μικρές λεπτομέρειες που μ’ ενόχλησαν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μεταφέροντας απλά ένα μήνυμα και μπορεί να κάνω λάθος. Δεν ξέρω…

Προς Έλληνες φιλάθλους (βάζω και τον εαυτό μου μέσα): Αν η εθνική διασύρθηκε μία φορά στο γήπεδο, εμείς διασυρθήκαμε δέκα στις κερκίδες…

Προς Έλληνες διεθνείς, πρωταθλητές Ευρώπης: Στο χέρι σας είναι να κερδίσετε και πάλι τον κόσμο.

Προς Ότο Ρεχάγκελ: Εσείς μας πήγατε στα ουράνια. Εσείς περιμένουμε να μας ξαναπάτε. Έστω και για μία φορά, όμως, αναλάβετε την ευθύνη…Κανείς δεν είναι τέλειος…

Προς Κώστα Κατσουράνη: Εγώ δεν διέκρινα μιζέρια όταν χιλιάδες Έλληνες βγήκαν στους δρόμους και σας αποθεώνανε…Ερώτηση: Όταν χιλιάδες Έλληνες κατέκλυσαν το Καλλιμάρμαρο, τότε, όλοι αυτοί δεν είχαν επίπεδο; Το… έχασαν ξαφνικά; Μην ξεχνάτε μόνο, κάποιοι, ότι η Ελλάδα και το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν αυτό που σας έδωσε τη δυνατότητα να κάνετε το μεγάλο άλμα στην ποδοσφαιρική σας καριέρα.

Προς Γιούρκα Σεϊταρίδη: Επιεικώς… απαράδεκτος. Συμφωνώ πως κανείς δεν έχει δικαίωμα να προσβάλλει οικογένειες και αξίες, αλλά στο γήπεδο ο κόσμος είναι αυτός που έχει… πάντα δίκιο. Και ο κόσμος πληρώνει και στερείτε πράγματα για να πάει στο γήπεδο. Μια συγνώμη μερικές φορές είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει κάποιος σ’ αυτές τις περιπτώσεις.

Προς ΕΠΟ και Βασίλη Γκαγκάτση: Συγχαρητήρια… Ήταν όλα τόσο ωραία… Ειδικά τα μέτρα ασφαλείας και ο εξονυχιστικός έλεγχος τα πήγε περίφημα. Αλήθεια, ποιος μοίρασε τις σημαίες με τα κοντάρια;

Προς γραφείο Τύπου της ΕΠΟ: Οι μόνοι που έκαναν ίσως τέλεια δουλειά. Ας μεταφέρει όμως κάποιος υπεύθυνος στον κ. Ρεχάγκελ ότι η συνέντευξη Τύπου γίνεται για να λυθούν κάποιες… απορίες και όχι για να δίνονται… επιλεκτικές απαντήσεις.

Προς προπονητές της κερκίδας και… αιώνιους κωλοτούμπες: Βγήκατε βλέπω και πάλι από τα… καβούκια σας. Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι θα είστε δίπλα τους και θα τους αποθεώνετε.

Προς (φίλαθλο) κ. Γεράσιμο Γιακουμάτο: Πληροφοριακά, ο Μετίν (11) της Τουρκίας, ο άνθρωπος που εξέθεσε αρκετές φορές την ελληνική άμυνα και αναδείχτηκε πολυτιμότερος παίκτης της αναμέτρησης είναι 33 χρονών…

Προς (υπουργό) κ. Γεράσιμο Γιακουμάτο: Καμία χώρα δεν έχει διασυρθεί ποτέ μέσα από το αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Συνήθως διασύρεται από την πολιτική της…

Δεν σας κρύβω πως είναι πολύ περισσότερα, αυτά που έχουν… πονέσει το μυαλό μου τρεις μέρες τώρα, ωστόσο τέτοιες ώρες καλό θα είναι να σιωπήσουμε όλοι μας. Ας πρυτανεύσει η λογική, η ψυχραιμία, και το καθαρό μυαλό, έτσι ώστε να έρθει η νίκη επί της Μάλτας και να ξεχάσουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα το… στραπάτσο από την Τουρκία που ευελπιστούμε όλοι μας πως ίσως… ξυπνήσει κάποιους.