ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΕΣ...

Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν...

Μετά από την ήττα από την τουρκία, μπακαλιάρο με σκορδαλιά για να στανιάρουμε...

Κανονικά θα έπρεπε να είμαι Καλαμάτα σήμερα, αλλά λίγο η δουλειά, λίγο το ξενύχτι χθες, μετά το γήπεδο και το γράψιμο για να κλείσει το μεθαυριανό φύλλο της εφημερίδας μας κράτησαν εδώ. Ξέρω ότι όλοι οι υπόλοιποι κατέβηκαν για να πιούνε καφεδάκι και να φάνε παρέα με το φιλαράκι μας... Ξέρω ότι ο Χρηστάρας δεν θα μου κρατήσει κακία όμως...

«Που να κατεβαίνεις ρε μαλακά τώρα. Κάτσε εκεί που είσαι. Που να τραβιέσαι τώρα τέσσερις ώρες» θα μου έλεγε, αλλά εγώ ήθελα να να είμαι εκεί και αυτός θα επέμενε: "Ρε ξεκόλλα, θα κατέβεις άλλη φορά". Ήθελα να ήμουν εκεί να τα πούμε λιγάκι και για τη μπάλα. Για την εθνική. Ξέρω θα έχωνε πολλά γκάζια ο Χρηστάρας. Κια για το Ρεχάγκελ και για το Χαριστέα, για το Φύσσα, για το Μπασινά και για τους υπόλοιπους. Μόνο που αυτή τη φορά θα είχε δίκιο. «Εγώ σου τα έλεγα για το μυρωδιά αλλά δεν μ’ ακούς, αλλά αφού είσαι άσχετος», θα μου έλεγε.

Ο Νικόλας, πάντως επιμένει πως το ματσάκι το χάσαμε γιατί δεν το είδε ο Χρήστος. Εγώ λέω ότι το είδε και έκραζε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Και τώρα θα νιώθει δικαιωμένος για το κράξιμου που έριχνε από το EURO και μετά...

Πόσο δίκιο είχες ρε αδερφέ... Πόσο μπάλα έβλεπες... Ελπίζω να μη μου κρατάς κακία που δεν κατέβηκα, θα το κάνω στο πρώτο Σαββατοκύριακο που θα μου δοθεί η ευκαιρία για να τα πούμε καλύτερα... Δεν γλιτώνεις ούτε το καφεδάκι, αλλά ούτε και το τραπέζι.

ΥΓ1: Άρη, Γιώργο, Σοφάκι, ξέρω με περιμένατε, αλλά είναι σα να ήμουν εκεί, και θέλω να το ξέρετε αυτό... Σας περιμένω Αθήνα, αν δεν έχω κατέβει εγώ μέχρι τότε...

ΥΓ2: Χρηστάρα, χρωστάς ένα τραπέζι...

ΥΓ3: Όσο για τη μπάλα, θα τα πούμε από κοντά, γιατί όπως πάντα δεν θα βγάλουμε άκρη, είσαι τόσο κολλημένος... Αυτή τη φορά, όμως είχες δίκιο...